Over het ontstaan van de stad Rome bestaat een prachtige legende. De tweeling Romulus en Remus worden vanwege een familievete te vondeling gelegd, eerst gevoed door een wolf en later opgevoed door een herder en zijn vrouw. Als ze volwassen zijn bouwen zij een stad aan de rivier de Tiber en slaat Romulus Remus dood omdat ze het niet eens kunnen worden wie er mag heersen…..

De legende wordt met verve en met geweldige teksten opgevoerd door en voor de groep….

De (toekomstige grootvader van Romulus en Remus wordt verbannen… “Naar Verweggistan met die gozer!”

De God Mars probeert de non Rhea Silvia te verleiden…. “Hé Rhea, zullen we kindjes maken?”

De buurvrouw komt er achter dat Rhea Silvia twee baby’s heeft. “Niet verder vertellen, he?” vraagt de jonge moeder nog met klem….

De herder: “Vrouw, ik heb twee kindjes gevonden. Zullen we ze houden?” (hij vermeldt er ook nog bij dat ze zulke mooie blauwe oogjes hebben).. “Ja hoor” zegt de vrouw berustend… “We hebben er toch pas tien…”

Romulus en Remus hebben hun stad aan de Tiber gebouwd. Wie moet er heersen, enne… hoe moet de stad heten? “Rome” stelt Romulus zelfvernoegzaam.  “Nee, man! Rome klinkt voor geen meter! Het moet Reme worden” vindt Remus. En daarna wordt Remus dus door Romulus doodgeslagen. (maar die beelden zal ik u besparen…)