Nog steeds “De Kunst van Kleuren” in groep 6.

We weten inmiddels waarom de hemel blauw is, het licht uit zeven kleuren uit elkaar kan vallen, het mooiste rood van luizen wordt gemaakt (ieuw! ook in je lippenstift of in de roze koeken!), dat diepblauw van lapis lazuli werd gemaakt en duurder dan goud was, dat alleen de keizer in China geel mocht dragen, dat de ietwat bruinige zonnebloemen van Van Gogh vroeger geler waren, dat jongetjes tot 100 jaar geleden in het roze werden gehesen en ga zo maar door.

Maar nu gaan we weer kunst maken. Marja, de geweldige kunstenaar-oma van Silver,  komt een paar gastlessen geven. De klas wordt in groepjes verdeeld. We gaan, door zes verschillende kunstenaars geïnspireerd (jaja, dat woord gebruiken we inmiddels alsof we het al jaren kennen) een echt tafelkleed beschilderen in de stijl van… maar ook de tafel dekken en van  eten en drinken voorzien . Zo tafelen we met Corneille, Mondriaan, Selwyn Senatori, Keith Haring, Niki de Saint Phalle en Miró.

Het wordt een bacchanaal in zesvoud. Wat een creativiteit! Wat een lol en wat een samenwerking! De tafelgenoten van Keith Haring tegen elkaar: “Jij zei nog dat we niet creatief zijn en moet je ons nu bezig zien!” en.. (we moeten ook achtergrondinformatie zoeken) “Hij is niet oud geworden, juf!” De disgenoten van Niki de Saint Phalle stuiten op een artikel over haar vreselijke rotjeugd. “Hoe kan ze dan zulke vrolijke kunst maken?” vraagt een jongetje zich af. Het is even stil, en dan zegt een ander: “Misschien juist daarom….” (onze stoere juf wordt een beetje week..) De meiden van Mondriaan laten zich even inspireren, maar gaan dan los. Wat? Geen groen? Geen glitters? Doe niet zo saai… Maar het slagersmes dat pontificaal op tafel ligt, kan echt alleen maar van Mondriaan zijn…

Bedankt Marja, voor de geweldige lessen! We zijn zo trots! (we krijgen er een kleur van…)